De vijfentwintigjarige Anne Faber verdween in september 2017 tijdens een fietstocht in Utrecht. Vervolgens wordt op donderdag 12 oktober 2017 door het Openbaar Ministerie (OM) bekendgemaakt dat zij slachtoffer is geworden van een ernstig misdrijf.
De verdachte van het misdrijf Michael.P zit op dat moment een gevangenisstraf uit wegens een eerdere veroordeling en was uitgeplaatst naar een forensische psychiatrische afdeling (FPA). Op basis van verschillende onderzoeken van de Inspectie van Justitie en Veiligheid (Inspectie JenV), de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) en de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV) is een aantal verbetermaatregelen voor de forensische zorg geformuleerd.
In het najaar van 2019 heeft Significant Public in opdracht van het programma forensische zorg een ‘quickscan’ gemaakt van de toenmalige stand van zaken van de implementatie en een analyse van wat nog nodig is om ervoor te zorgen dat de maatregelen goed geïmplementeerd zouden worden. Op basis van de bevindingen vanuit deze quickscan doen wij aanbevelingen voor het vervolg van de implementatie van de maatregelen.
Het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft Significant Public een jaar later gevraagd om een onafhankelijke toets uit te voeren. Het doel hiervan was om te bezien of de maatregelen daadwerkelijk goed geïmplementeerd zijn in de keten en waar eventueel nog werk verricht moest worden om de implementatie tot een goed einde te brengen.
Ook is het de bedoeling om te kijken of de achterliggende doelstelling (of bedoeling) van de maatregelen is behaald en waar mogelijk iets te zeggen over het optreden van beoogde effecten en eventuele neveneffecten. We voerden het onderzoek uit door middel van deskresearch, een groot aantal interviews en twee groepsbijeenkomsten.
Op hoofdlijnen kan geconcludeerd worden dat de meeste maatregelen zijn geïmplementeerd. Met betrekking tot de effecten van de maatregelen zien we dat er meer zicht is op risico’s, dat risico’s zwaarder worden meegewogen en dat de waarborgen voor het toekennen van vrijheden zijn verbeterd.
Het zijn niet alleen de maatregelen op zich die effect sorteren, ook door de impact van het incident zelf en de aandacht van media en politiek is er sprake van een grotere bewustwording bij alle betrokkenen.
De maatregelen hebben het beoogde effect, maar hebben ook een keerzijde. De betrokken partijen vermoeden dat er gedetineerden zijn die later, en in sommige gevallen helemaal niet, worden uitgeplaatst terwijl ze daar wel voor in aanmerking zouden kunnen komen. Dat kan gevolgen hebben voor de re-integratie.
Benieuwd naar het onderzoek en de uitkomsten? Het rapport vind je hier.